Opodatkowanie kar umownych w estońskim CIT…zmiana podejścia KIS?

W polskim systemie podatkowym interpretacje dotyczące opodatkowania kar umownych są istotnym elementem dla przedsiębiorców. Kary umowne, wynikające z opóźnień czy niedotrzymania warunków kontraktów, mogą generować różne implikacje podatkowe, zwłaszcza w kontekście CIT estońskiego oraz ryczałtu od dochodów spółek. Przegląd orzecznictwa sądowego oraz indywidualnych interpretacji podatkowych wskazuje na kilka kluczowych kwestii.

Zgodnie z ustawą o CIT, opodatkowaniu ryczałtem podlega dochód odpowiadający wydatkom niezwiązanym z działalnością gospodarczą (art. 28m ust. 1 pkt 3). Ustawodawca jednak nie definiuje wprost, jakie wydatki mogą być uznane za niezwiązane z działalnością gospodarczą, co pozostawia pole do interpretacji organom podatkowym oraz sądom.

W wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 25 stycznia 2024 roku (I SA/Po 632/23), sąd uchylił interpretację indywidualną, która niekorzystnie dla podatnika kwalifikowała kary umowne jako wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą. Sąd podkreślił, że kluczowym elementem przy ocenie, czy dany wydatek jest związany z działalnością gospodarczą, jest jego cel. Jeśli wydatek, w tym przypadku kara umowna, jest ponoszony w celu uzyskania przychodu lub zabezpieczenia źródła przychodów, nie można go uznać za niezwiązany z działalnością gospodarczą​.

Wnioski płynące z interpretacji indywidualnej z dnia 8 sierpnia 2024 r., wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, dotyczącej skutków podatkowych ponoszonych przez spółkę kar umownych, są następujące:

1. Kary umowne, które wynikają z działalności gospodarczej spółki i są efektem realizacji umów, nie stanowią wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą.
2. Opóźnienia w dostawach towarów, będące wynikiem sytuacji losowych i niezależnych od spółki, które skutkują naliczaniem kar umownych, nie mogą być uznane za wydatki podlegające opodatkowaniu ryczałtem od dochodów spółek.
3. Dyrektor KIS potwierdził, że wydatki związane z karami umownymi w takim kontekście są związane z uzyskiwaniem przychodów oraz zabezpieczeniem ich źródła.
4. Interpretacja wyklucza opodatkowanie tych kar ryczałtem, ponieważ nie są to wydatki o charakterze sankcyjnym, nie mające związku z działalnością gospodarczą.
5. Interpretacja uwzględnia specyfikę branży handlowej, gdzie kary umowne są powszechną praktyką i stanowią element prowadzenia działalności gospodarczej.
6. Zasady opodatkowania kar umownych ryczałtem wymagają każdorazowo analizy celu ponoszenia tych wydatków, aby ustalić ich związek z działalnością gospodarczą.
7. Przyjęcie przez spółkę argumentacji, że kary umowne są nieodłącznym elementem działalności, zostało uznane za zgodne z przepisami prawa podatkowego.
8. Ustawa o CIT, mimo że nie definiuje wprost wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą, w tym przypadku wyklucza zaliczenie kar umownych do tej kategorii.
9. Dyrektor KIS wskazał, że brak związku z działalnością gospodarczą mają jedynie wydatki o charakterze sankcyjnym, co w tej sprawie nie miało miejsca.

Jak widać nawet KIS potrafi zmieniać zdanie. Podczas stosowania estońskiego CIT pojawia się wiele wątpliwości, warto więc mieć wsparcie doradcy, który specjalizuje się w tej tematyce.

Zapraszamy do kontaktu.

Pisz do nas: pkubiesa@kancelariakib.pl

666 687 636